زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ابن ابی‌جامع حسین‌ بن ‌محیی‌الدین





آلِ ابی‌جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م است. یکی از شخصیت‌های این خاندان، حسین‌ بن ‌محیی‌الدین، می‌باشد.


۱ - معرفی اجمالی



حسین‌ بن ‌محیی‌الدین، فقیه، محدث، شاعر و ادیب بود و از پدرش اجازه روایت داشته‌ است.

۲ - آثار



تألیفات او عبارتند: ۱. شرح قواعد العلامه؛ ۲. کتاب ‌فی‌ الفقه؛ ۳. کتاب‌ فی‌ الطب؛ ۴. دیوان شعر.

۳ - پانویس


 
۱. سیدمحسن امین، اعیان ‌الشیعه، ج۸، ص۱۶۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.    
۲. محمد بن ‌حسن حر عاملی، امل الآمل، ج۱، ص۸۰، به کوشش احمد حسینی، بغداد، مکتبة ‌الاندلس، ۱۳۸۵ق.    
۳. محمدحسن مامقانی، تنقیح ‌المقال، ج۲۳، ص۴۰.    
۴. محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۴، ص۱۹.    
۵. محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۹، ص۲۵۰.    


۴ - منبع



دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی‌جامع»، ج۱، ص۳۴۹.    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.